Over Silvia
Ik ben Silvia Broeders(38), op 3 mei 2022 melde ik mij bij de huisarts met een plots ontstane schijf in mijn borst. Klierweefsel, zo leek het. Echter werd ik voor de zekerheid doorgestuurd naar de Mammapoli in het ziekenhuis. Na diverse onderzoeken, zoals een mammografie en echo werd er niks afwijkends gevonden. Toch werd er voor de zekerheid een biopt genomen uit een iets vergrote okeselklier.
​
Op 12 mei, ik vergeet deze dag nooit meer, kwam hiervan de uitslag. Borstkanker zonder primaire tumor, althans toen nog. Een paar scans later werd de tumor gevonden. 4,5cm met 9 locale uitzaaiingen. De grond werd onder mijn voeten uitgeslagen.
Met mijn kinderen (7 en 10 jaar) in het achterhoofd, onderging ik een groot scala aan behandelingen. Chemotherapie, 2 borstsparende operatie's, amputatie, bestralingen, chemopillen en hormoontherapie, ik wilde alles aan behandelingen en ik kreeg alles aan behandelingen.
Alles om maar beter te worden en verlost te zijn van dit monster. Het traject was loodzwaar, waarbij ik ontzettend veel tegenslagen heb gehad, maar de chemo sloeg aan, de tumor slonk en daar deed ik het voor!
​
​
Over Kankervaring
Nu de meeste behandelingen achter de rug zijn, komt er opnieuw een grote uitdaging om de hoek kijken, namelijk de verwerking. Wanneer je gediagnosticeerd wordt met borstkanker, wordt je geleefd door afspraken in het ziekenhuis.
Tijd voor verwerking is er niet of nauwelijks en daarom ervaren veel vrouwen na hun behandelingen, mentale klachten.
Zelf was ik tijdens mijn behandelingen, die ruim een jaar in beslag namen, naarstig op zoek naar iets tastbaars om de behandelingen, alle afspraken en scans, visueel te maken. Een bekend voorbeeld hiervan zijn de kralen die kinderen met kanker ontvangen wanneer zij een afspraak, scan of behandeling achter de rug hebben. Al deze kralen worden aan elkaar geregen en geven zo een duidelijk beeld van hoe het traject is verlopen. Hoe gek het ook klinkt, ik had ook graag een kralenketting gehad. Gewoon iets tastbaars, waarbij je precies weet wat je bij iedere kraal deed en wat je gevoel daarbij was. Daarom begon ik zelf met het schilderen van kralen, maar de behandelingen en afspraken volgde elkaar zo snel op, dat ik tijd te kort kwam om alle kralen te realiseren.
En zo ontstond het idee om, iets tastbaars te bedenken voor volwassen vrouwen met borstkanker. Samen met de hulp van mijn oncologie verpleegkundige, maakte ik een lijst van alle mogelijke mijlpalen gedurende dit verschrikkelijk lange traject. Samen met een stel lotgenoten, 5 meiden van in de 30, kozen wij 70 mijlpalen uit. Deze mijlpalen liet ik uitwerken en drukken. Echter om als kankerpatiënt bij iedere "mijlpaal" op de foto te gaan met zo een kaartje, alsof je met trots je baby van een maand oud laat zien, zag ik niet zitten. Daarom bedacht ik het invulboek.
Wanneer je tijdens je behandelingen start met het invullen van dit boek, maak je een begin aan het verwerken van alle gebeurtenissen waar jij als patiënt doorheen gaat, iets waar veel patiënten pas achteraf aan toe komen. Het boek bied per pagina de mogelijkheid om stil te staan bij een ervaring of mijlpaal die je op dat moment bereikt of beleefd. Er worden diverse vragen gesteld zoals: Waar ben ik, met wie ben ik, en hoe voel ik mij. En natuurlijk is er ruimte voor het plaatsen van de meegeleverde mijlpaal kaarten. Deze kaarten bestaan uit een grote hoeveelheid aan behandelingen (bijv. mijn eerste chemo), afspraken (bijv. PET/CT SCAN) en ervaringen (bijv. haarverlies).
Ik kreeg daar, van mijn lotgenootjes, zulke positieve reacties op dat ik daarom besloot om dit concept echt op de markt te brengen. Op deze manier hoop ik bij te kunnen dragen aan een betere nazorg/verwerking voor borstkanker patiënten.